θαυμαστός

θαυμ-αστός, [dialect] Ion. [pref] θωμ-, ή, όν,

A wonderful, marvellous, first in neut. as Adv.,

θαυμαστὸν γανόωντα h.Cer.10

; ἔργα μεγάλα καὶ θ. Hdt. 1 Prooem.;

θ. καρπός Id.9.122

; θ. λόχος γυναικῶν, of the Furies, A.Eu.46;

οὐδὲν τούτων θαυμαστὸν ἐμοί S.Ph.191

, etc.;

ὃ πάντων -ότατον Pl.Smp.220a

; θ. πλέγμα, Medic., the rete mirabile, Gal.5.196: c. acc.,

θαυμαστὴ τὸ κάλλος Pl.Phd.110c

;

πᾶσαν ἀρετήν Id.Lg.945e

: c. gen.,

τῆς εὐσταθείας Plu.Publ.14

;

τῆς ἐπιεικείας Id.Per.39

: c. dat.,

πλήθει Id.Caes.6

;

πλέοσι ἐσόμεθα θωμαστότεροι Hdt. 9.122

;

πρός τι Plu.2.980d

: folld. by an interrog., εἰ, etc., θαυμαστὸν ὅσον . . , Lat. mirum quantum, Pl.Tht.150d, etc.;

θαυμαστὸν ἡλίκον D.24.122

;

θαυμαστά γ', εἰ . . X.Smp.4.3

; οὐδὲν θ., εἰ . . , Pl.Phdr.279a, R.390a;

οὐ δὴ θ., εἰ . . D.2.23

. Adv.

-τῶς Pl.Lg.633b

;

θαυμαστῶς ὡς σφόδρα Id.R.331a

: neut. pl. as Adv., Id.Smp.192b;

θαυμαστὰ ὡς S.Fr.960

, E.IA943.

II admirable, excellent, πατήρ, υἱός, ὄλβος, Pi.P.3.71,4.241, N.9.45; ἁνὴρ γὰρ οὐ στενακτὸς . . , ἀλλ' εἴ τις βροτῶν θ. S.OC1665; iron.,

πράξας μὲν εὖ θ. ἂν γένοιτ' ἀνήρ A.Pers.212

; strange, absurd,

θ. καὶ γελοῖα Pl.Tht.154b

; θαυμαστὰ δρῶντες ib.151a; θαυμαστὰ ἐργάζεται behaves in an extraordinary way, Id.Smp.213d, cf.

θαυμάσιος 111

;

θαυμαστὸν ποιεῖς, ὅς . . X.Mem.2.7.13

;

ὦ θαυμαστέ Pl. Plt.265a

;

ὦ θαυμαστότατοι X.An.7.7.10

.

III to be worshipped,

οὐδείς μ' ἀρέσκει νυκτὶ θαυμαστὸς θεῶν E.Hipp.106

.